Kadının düşmanı yine kadın

Aslı Aydoğdu
Aile Danışmanı - Yaşam Koçu Ailebebek TV Kurucu
05.04.2021

Birden başlamıştı her şey. Bir pandemidir gidiyordu dünyada… Bir yarasa ile ortaya çıkan virüs tüm dünyayı kasıp kavuruyordu. Tam 1 yılı doldurmuştu insanlık endişe yüklenmiş karantina günlerinde.

Önce sosyal mesafe girdi hayatımıza… Ardından sıra sıra dizildi; sokağa çıkma yasakları, kapanmış dükkanlar ve yasaklanmış sanat günleri. Derken sevdiklerimizi görememe, dokunamama, yaklaşamama! Annemizin dizi, yakın dostlarımızın omzu gibi en iyi bildiğimiz avuntu yerleri de uzaktı artık bize. Evlerimize kapanmıştık! Tanımadığımız eşlerimizi tanımaya, diyalog kuramadığımız çocuklarımızla kaynaşmaya başlamıştık. Kendi hayatımıza ne kadar yabancı kaldığımızı, kendimizi ne kadar tanımadığımızı gördük. Ne zordu yüzleşmek gerçeklerle…

Dünya kendi kıyametini yaratmıştı ve insanlık birer birer silkeleniyordu. Akıllanıyor muydu insanoğlu? Ders alıyor muydu yaşadıklarından? Hayır! Her şey durmuştu pandemi döneminde, kadına şiddet ve çocuklara taciz dışında. Hep bir neden buluyorlardı gencecik kızları, gün görmemiş kadınları ve öpmeye doyamadığımız annelerimizi öldürmek için... Taciz için ise çok güçlü gerekçeleri vardı, mini etek giyiyorlardı, tek başlarına parkta yürüyorlardı ve hatta gece minübüse biniyorlardı… Aile ve kadından sorumlu kendileri de bizzat kadın olan siyasilerimiz de elbette sessiz kalmıyordu bu şiddet ve tacizlere. En şiddetlisinden yapmıştı içlerinden biri açıklamasını “Kadının hiç mi suçu yok?” diyerek…

Eğitimin bitirildiği, cahilliğin kol gezdiği, ahlakın çöktüğü kış uykusuna yatmış ve hala uyuyan ülkemde kadının ilk ve en tehlikeli düşmanı maalesef bazı kadınlardı. Önce kadınlarımızı inandırmamız gerekiyordu değerli olduğumuza, özgürce ve insan gibi yaşamayı hak ettiğimize…

İstanbul sözleşmesi yaşatırdı, yaşatmalıydı… Yaşamalıydı tüm ölen kadınlarımız, kızlarımız, annelerimiz, canlarımız... Yaşamalıyız yarınlarımıza güvenerek, korunduğumuzu, kollandığımızı bilerek…

İlgili İçerikler